Kto zna języki ten ma wyniki ⌜ Życie ⌟
2014-05-20
Życie gracza w pionierskich czasach komputerów było ciężkie. Czasem wstawałem dwa dni wcześniej, żeby zacząć ładować grę z kasety. Szanse na sukces były znikome, ale i wiara wielka. Potem sprawy obrały lepszy obrót i na popularności zyskały dyskietki.
Dzięki dyskietkom gry nie wczytywały się dużo szybciej.
Często gęsto gra nie mieściła się na jednej dyskietce. Czasem na dziewięciu. Rekordzistą był Quake I, który w pirackiej wersji zajmował dziewięćdziesiąt osiem dyskietek DD. Wraz ze wzrostem ilości dyskietek malała szansa na ukończenie gry. Przelicznik szedł mniej więcej tak:
1 dyskietka — nie ma problemu, pograsz.
2 dyskietki — prawdopodobnie pograsz.
3 dyskietki — rozważ zwycięstwo w zakładach sportowych Lotto.
> 3 dyskietki — przynajmniej jedna będzie uszkodzona przez kolegę, usiądziesz na niej, zalejesz ją keczupem i w ogóle zapomnij.
Nie tylko jednak świat materialny stawał nam na drodze do rozkoszy bycia graczem. Były też problemy intelektualne. A czasem w koordynacji ręka/oko. Głównie jednak dyskietki i znajomość języków zwanych obcymi.
Kiedy połączyć te dwa problemy to dostajemy gatunek gier, który ukochałem, gry przygodowe.
Gry przygodowe były morderczym połączeniem gór dyskietek (element fizyczny: co się psuje) z narracją polegającą na popkulturowych żartach, idiomach i powiedzonkach, które rozumieją tylko i wyłącznie ludzie wychowani w anglosaskiej kulturze. Czyli nie my w 1991.
Gry przygodowe były jak czekoladowa marihuana, palisz ją i zaczynasz cierpieć z powodu „gastrofazy” — wtedy zdajesz sobie sprawę, że smakuje jak czekolada, więc palisz jeszcze.
Spędzałem godziny grając w „przygodówki”. Najwięcej zdrowia i serca pozostawiłem jednak na karaibskich wyspach, gdzie wcielałem się w rolę Guybrusha 1, młodego potencjalnego pirata odbywającego bezpłatny staż w branży. Twoim zadaniem jest: skradzenie skarbu, zakochanie się w Gubernator Marley, wykopanie skarbu, pokonanie mistrza miecza 2, kupienie statku, skompletowanie załogi, odbicie ukochanej z rąk zombie-voodoo-kompletnie-złego pirata LeChucka.
W skrócie.
Mimo to serce automatycznie podskakuje mi z radości, gdy słyszę muzykę, która rozbrzmiewa po wczytaniu gry (oryginał, cover Press Play On Tape i [Meets Metal](http://youtu.be/lEHIwxGA17Y.
Jeśli mnie pamięć nie myli to pierwsza część mieściła się na czterech dyskietkach, co znaczyło, że prędzej czy później utkniesz gdzieś w środku zagadki. O ile nie utkniesz podczas rozwiązywania samych zagadek. Co przytrafiało mi się częściej, niż powinno.
Oto moje dwa „ulubione” zacięcia, każde z nich zajęło przynajmniej miesiąc.
Otis i guma o smaku grogu
Otisa poznajemy jako więźnia na Scabb Island. Siedzi za kratami, marudzi i strasznie wali mu z pyska. Mówi, że to kwestia więziennej diety, której głównym składnikiem są szczury. Wymyśliłem sobie, że muszę go uwolnić (albo wydudkałem: wydedukowałem dukając obcy język). Niestety, Otis prosił o jakiś plik, którego nie mogłem znaleźć nigdzie na wyspie. Próbowałem mu podarować wszystkie kartki, które znalazłem, ale on tylko opryskliwie pytał, co ma niby z tym zrobić.
Pisałem kiedyś o tym, że najgorzej jest się źle nauczyć? Pisałem. Skąd pochodziła moja cała znajomść języków obcych? Z kreskówek i programów. I wszyscy wiedzą, że słowo „file” znaczy plik.
Znaczy też pilnik.
A Otisa nie uwalnia się nawet tym pilnikiem, kompletne oszustwo.
Bar, metronom i hipnotyczne banany
Wyobraźcie sobie sytuację. Znajdujecie się nad brzegiem wodospadu, który z jakichś powodów wyposażony jest w kurek. Kurka nie da się przekręcić ręką ani niczym, co posiadasz obecnie w swoich n-wymiarowych kieszeniach. Chodziłem więc od jednego końca wyspy po drugi, żebrząc o narzędzia hydrauliczne. Nikt się nie przyznawał do posiadania owych.
Wreszcie ktoś z moich kolegów się zlitował i podpowiedział: Idziesz do baru, gdzie na pianinie gra małpa. Widzisz metronom wybijający rytm? Zasadź nań banana, którego znalazłeś wcześniej. Wzrok małpy podąży za bananem i w efekcie otrzymasz zahipnotyzowanego grajka. Schowaj go do kieszeni. Spokojnie, w przyszłości, grając w Simon The Sorcerer, schowasz drabinę do kapelusza, małpa w kieszeni to zero wyzwania.
Zanieś małpę nad brzeg wodospadu. Użyj małpy na kurku.
Hej, właśnie dowiedziałeś się, co to jest monkey wrench!